EYÂLET MECLİSİ
Osmanlı Devleti'nde yönetsel düzenlemeler arasında 1858'de oluşturulan meclislere verilen ad. Eyâlet valileri bir konuda karar vermeden önce bu meclise danışmak zorunda idi. Meclis, valinin başkanlığında, eyâletin mal müdürü, Rum ve Ermeni piskoposları, Musevi hahamı, halkı Hıristiyan olan kasabalarda seçilmiş bir kocabaşı, vilâyet merkezlerinden seçilmiş vücuh (âyan/eşraf) ve eyâletin merkezinde görev yapan daire müdürlerinden oluşmaktaydı.
Meclis, çağdaş dönemde önerilmekte olan "yerinden yönetim" modelini andırır nitelikte, vergilendirmeden idari yargıya değin oldukça geniş bir yetki alanına sahipti.
